ΑΓΡΙΝΙΟ: ΚΛΕΙΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2012....!!!!!!

Αυτά και αν είναι «έργα τέχνης»…

από Μπάμπης Τσιρώνης | Αναρτήθηκε την Παρασκευή, 7 Δεκεμβρίου, 2012

Την Κυριακή το απόγευμα στο «κλειστό» του ΔΑΚ, τόσο εγώ, όσο και άλλα διακόσια περίπου άτομα, γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα τραγελαφικού γεγονότος στο εν λόγω «κλειστό». Στο 44:53 της αναμέτρησης χάντμπολ γυναικών μεταξύ Παναιτωλικού και Παράδεισου Αμαρουσίου, νερό άρχισε να στάζει απ’ την οροφή του ΔΑΚ, πάνω απ’ την εστία των φιλοξενούμενων. Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτό είχε ως αποτέλεσμα την διακοπή του αγώνα για είκοσι περίπου λεπτά!!!!!!!!!

Αυτό που ήταν ακόμα πιο «αστείο», είναι ότι οι άνθρωποι του ερασιτέχνη Παναιτωλικού ήταν αναγκασμένοι να τοποθετήσουν ένα κουβά στο σημείο που έσταζε η οροφή και με πετσέτες προσπαθούσαν επί είκοσι λεπτά, να συμμαζέψουν κάτι που θα έπρεπε να είχε διορθώσει ο δήμος Αγρινίου ή όποιος άλλος ήταν αρμόδιος, εδώ και περίπου είκοσι χρόνια!!!!!!! Από τότε που θυμάμαι το ΔΑΚ άλλωστε, πάντα είχε το ίδιο πρόβλημα και ενώ κάποιες φορές έγιναν προσπάθειες έτσι ώστε να διορθωθεί, κάτι τέτοιο δεν επιτεύχθηκε ποτέ…

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως γίνεται σε μια πόλη περίπου εκατό χιλιάδων κατοίκων, που διαθέτει μόλις ένα κλειστό γυμναστήριο, να μην μπορεί να διορθωθεί εδώ και περίπου είκοσι χρόνια ένα τέτοιο πρόβλημα. Είναι οικονομικοί οι λόγοι; Αν ναι, τότε ας γίνει ένα πεζοδρόμιο λιγότερο ή ότι άλλο θέλουν και ας διαμορφωθεί επιτέλους ένας ασφαλής χώρος άθλησης για όλα αυτά τα παιδιά, αλλά και τους αθλητές, που ασχολούνται με το μπάσκετ, το χάντμπολ, το βόλεϊ και γενικά με τα αθλήματα σάλας.

Άλλωστε, όπως αναφέρω και παραπάνω, το ζητούμενο δεν είναι να ξοδευτούν αλόγιστα χρηματικά ποσά για την δημιουργία υπερσύγχρονων εγκαταστάσεων στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε. Το μοναδικό ζητούμενο, είναι η επισκευή της οροφής στο «κλειστό» του ΔΑΚ, έτσι ώστε οι αθλητές και οι αθλήτριες να μπορούν να το χρησιμοποιήσουν χωρίς να διατρέχουν τον κίνδυνο κάποιου σοβαρού τραυματισμού και χωρίς να γινόμαστε ως πόλη πανελλαδικώς ρεζίλι.

Τέλος πάντων, για να μην αναφερόμαστε μόνο στα αρνητικά, η όλη κατάσταση έχει και τα θετικά της. Για παράδειγμα, τα «έργα τέχνης» όπως οι καταπληκτικές μίνι απομιμήσεις των καταρρακτών του Νιαγάρα στα σκαλιά αλλά και τους τοίχους του «κλειστού» μετά από βροχή, όπως και η φανταστική αντιγραφή της λίμνης Τριχωνίδας μπροστά από το κυλικείο. Τώρα βέβαια, δεν ξέρω αν κάνει καμία μεγάλη βροχή σε αντίθεση με προχτές, αν αυτοί οι καταρράκτες μπορούν να μεταμορφωθούν σε τσουνάμι ή αυτή η λίμνη σε ωκεανό. Αυτά και αν είναι «έργα τέχνης»…